Heel af en toe, bots je, als recensent, op iets dat je compleet niet kent en waarbij je dus zonder enige verwachting aan het luisteren gaat. Ook af en toe grijpt zo’n onbekende muziek je vanaf de eerste minuut bij het nekvel en word je meegevoerd op een trip, die je nadien nog heel vaak wil herhalen. Wel lezer, dit overkwam ondergetekende met deze debuutplaat -een EP van twee jaar geleden niet meegerekend- van het Palestijnse duo Zenobia.

De titel van de plaat, “Halak, Halak”, betekent zoveel als “welkom, welkom” en het duo dat schuilgaat achter de naam die geleend werd van de derde-eeuwse Syrische koningin van Palmyra, bestaat uit Nasser Halahih en Isam Elias. De eerste draait al ruim een kwart eeuw mee in de Palestijnse electronica-scene, de tweede is klassiek geschoold en genoot een Westerse opleiding en samen hebben ze een muzikale taal ontdekt, die steunt op zware beats, waar een flinke laag dabke-ritme overheen gelegd wordt. Daar bovenop ligt dan een hedendaagse, lichtvoetige popmuziek, waarvan de melodieën ingekleurd worden met die typisch Arabische tonaliteit.

Dat deze plaat uitkomt op Acid Arab Records -een samenwerking tussen het Brusselse Crammed en het Parijse dance-duo Acid Arab- is geen toeval: de muziek van Zenobia zit in hetzelfde onweerstaanbare straatje als die van Acid Arab en ik denk dat een avondje, waarop beide gecombineerd worden, redelijk memorabel zou kunnen zijn.

Wie al wel eens iets beluisterde van Omar Souleyman, de kerel die ook hier de clubs veroverde met zijn trouwfeestenmuziek, herkent zeker de insteek, die eigen is aan de stijl waarover we ’t hier hebben. Absoluut niet Coronaproof, wordt er niet door mekaar heen gedanst, maar vormen de dansers lange rijen, waarbij ze schouder aan schouder gaan schudden met alle loszittende lichaamsdelen, wat algauw een serieuze stijging van lichaams- en omgevingstemperatuur voor gevolg heeft.

Met de juiste belichting en de gepaste hoeveelheden van drank en eten, waan je je, met deze muziek helemaal in de Palestijnse sfeer van rozijnen, gevulde druivenbladeren, liters zoete kruidige thee en kruidige vleesballetjes. Hebt u’m zo ’n beetje? Als het kan helpen, luistert u ook even naar de titelsong of naar “Yalla Yalla”: stilzitten is er niet bij en met “Ksr Ksr Ksr” of “Shaglaba” is de waterval al helemaal niet meer te stoppen. Als je deze plaat gehoord hebt weet je: Israel mag nog zoveel annexatieplannen hebben, met die Palestijnen zijn ze nooit klaar. Heerlijke plaat !

(Dani Heyvaert)